روایتی از رنجهای سیلزدگانِ سیستان و بلوچستان؛
با نیمکیلو لوبیا و برنج، مشکلاتمان حل نمیشود؛ حتی فاضلابِ سالم نداریم!
به گزارش نسرین هزاره مقدم خبر نگار ایلنا ، در تاریخ روز چهارشنبه ۱۶ اسفند ۱۴۰۲ آمده است : «آبِ خوردن نداریم؛ سادهترین نیازهای انسانی را نمیتوانیم برآورده کنیم.... همه چیز تخریب شده؛ نمیدانیم غصه امروزمان را بخوریم یا برای فردا زانوی غم به بغل بگیریم... ما ماندهایم و یارانه و دیگر هیچ..... تا قبل از این هم کار و درآمدی نداشتیم؛ کشت دیم داشتیم که آنهم از بین رفت؛ راهها هم خراب شده؛ این چند روز با آب معدنی و غذاهای امدادی زندگی کردهایم؛ اما واقعاً چند وقت، چند سال طول میکشد تا همه چیز به حالت اول برگردد؟ »
بیش از هشت روز از سیل مهیبِ جنوب سیستان و بلوچستان میگذرد؛ در این روزهای سخت، امدادرسانیِ قطرهچکانی و ناهماهنگ نتوانسته مرهمی بر رنجها و زخمهای مردمانِ فرودست جنوب این استان محروم باشد؛ مردمی که شغل غالبشان (اگر شغلی باشد) با هزار سختی، دامداری و کشاورزی و باغداریست؛ حالا در بیش از …
