رای مناطق لمباردی و ونتوی ایتالیا به خود مختاری بیشتر
ساکنان این دو منطقه ازثروتمندترین مردم ایتالیا هستند، سهم این دو منطقه در تولید ناخالص ملی ایتالیا، 30 درصد است.
مناطق ثروتمند لمباردی و ونتوی ایتالیا در رای گیری روز یکشنبه با اکثریت قاطع آرا خواستار خودمختاری بیشتر از دولت مرکزی ایتالیا شده اند.
نتایج اولیه رای گیری نشان می دهد که بیش از 90 درصد شرکت کنندگان به خودمختاری بیشتر این دو منطقه و کاهش کنترل و اداره دولت مرکزی در امور آنها رای داده اند.
بر خلاف همه پرسی اخیر استقلال کاتالونیا که موجب بحران سیاسی در اسپانیا شده، رای گیری ایتالیا قانونی بوده ولی برای دولت الزام آور نخواهد بود.
نخست وزیر ایتالیا تصریح کرد: ما برای مذاکره درباره اینکه ایتالیا چگونه بهتر فعالیت و کارایی داشته باشد، آماده هستیم. ما نمی خواهیم ایتالیا و وحدت آن را زیر سئوال ببریم. البته این یک مذاکره پیچیده خواهد بود و نمی توان آن را در 5 دقیقه انجام داد.
مناطق لمباردی و ونتو در مجموع یک سوم اقتصاد ایتالیا را در اختیار دارند. حزب لیگ شمالی امیدوار است که نتایج این رای گیری دولت ایتالیا را متقاعد کند تا به این دو منطقه اجازه دهد تا بخش بیشتری از مالیات پرداختی را برای همین مناطق استفاده کنند.
روزنامه فرانسوی لوموند درمقاله ای به بررسی دلایل تمایلات استقلال طلبانه مردم دو منطقه در ایتالیا و چگونگی روند تحقق این خواسته پرداخت*.
لوموند می نویسد: مردم مناطق «لمباردی» Lombardie و «وِنِتی» Vénétie، سه هفته پس از برگزاری همه پرسی استقلال کاتالونیا دراسپانیا، دیروز یکشنبه 22 اکتبر برای کسب استقلال بیشتر ازدولت مرکزی همه پرسی برگزار کردند، اما همه پرسی در اسپانیا و ایتالیا به دلایل مختلف، تفاوت های زیادی دارند.
چه کسی همه پرسی را برگزار کرد و چرا؟
این همه پرسی مشورتی به ابتکارعمل «روبرتو مارونی» Roberto Maroni رییس منطقه لمباردی و «لوکا زایا» Luca Zaia رییس منطقه ونتی برگزار شد.
این دو نفرعضو لیگ شمال که یک حزب راستگرای افراطی است، هستند.
ساکنان این دو منطقه با هدف کسب استقلال بیشتر، مجازند دو رای «آری» یا «نه» خود را به صندوق های رای بیاندازند.
برخلاف همه پرسی اسپانیا، برگزاری همه پرسی استقلال طلبانه در دو منطقه ایتالیایی با مفاد قانون اساسی منطبق است.
براساس قانون اساسی ایتالیا، پارلمان می تواند خودمختاری مناطق مختلف را تایید کند.
مطالبات ساکنان این دو منطقه چیست؟
در صورت پیروزی اردوگاه «آری» مارونی و زایا، خواستار دریافت امکانات بیشتر از رم برای تقویت زیرساخت ها و افزایش امکانات بهداشتی و آموزشی خواهند شد.
موضوع مهاجرت برای راستگرایان افراطی در لیگ شمال جایگاه خاصی دارد و سران دو منطقه علاوه بر دریافت امکانات بیشتر، در خصوص این مساله حساس نیز از حق تصمیم گیری برخوردار خواهند شد. البته دریافت این حق مستلزم اصلاح قانون اساسی است.
یکی دیگر از اهداف سران مناطق لمباردی و ونتی از برگزاری همه پرسی، دریافت منابع مالی بیشتر است.
چه عواملی ساکنان مناطق ایتالیایی را به برگزاری همه پرسی ترغیب کرد؟
ونتی 5 میلیون نفر جمعیت دارد، جمعیت منطقه لمباردی نیز 10 میلیون نفر است.
ساکنان این دو منطقه ثروتمندترین مردم ایتالیا هستند، سهم این دو منطقه در تولید ناخالص ملی ایتالیا، 30 درصد است.
بدهی های ساکنان لمباردی و ونتی نیز رقمی اندک است: سهم هر یک از ساکنان منطقه لمباردی از بدهی های منطقه خود 73 یورو و سهم هر یک از ساکنان ونتی 219 یورو است.
این در حالی است که سهم هر شهروند ایتالیایی از کل بدهی های کشور، 407 یورو ارزیابی شده است.
ساکنان لمباردی و ونتی هزینه بسیارکمی به دولت تحمیل می کنند؛ هر یک از ساکنان لمباردی 2 هزار و 447 یورو و هریک از ساکنان ونتی 2 هزار و 853 یورو به دولت هزینه تحمیل می کند، این رقم در سطح ملی 3 هزار و 658 یورو اعلام شده است.
مارونی و زایا بر این باورند که لمباردی و ونتی ویژگی هایی دارند، از این رو ساکنان این مناطق نیز می بایست از امتیازات ویژه ای برخوردار شوند.
نظرسنجی ها چه می گویند؟
«نیکلا لوپو» Nicola Lupo استاد حقوق قانون اساسی در دانشگاه لوئیس در رم در مصاحبه با خبرگزاری فرانسه در این باره گفت:
"کسانی که در همه پرسی شرکت می کنند، برای انداختن رای آری به صندوق ها به مراکز رای گیری می روند، علاوه بر این در خصوص برگزاری همه پرسی اتفاق نظر نیز وجود دارد."
البته نرخ مشارکت واجدین شرایط در همه پرسی مساله دیگری است.
پیروزی رای «آری» در ونتی مستلزم مشارکت دست کم نیمی از واجدان شرایط است.
«لورنزو کودگنو» Lorenzo Codogno کارشناس یک مرکز تحقیقاتی در خصوص منطقه لمباردی گفت:
"اگر در لمباردی نرخ مشارکت مردمی در همه پرسی کمتر از 40 درصد باشد، در کتاب های تاریخ نتیجه این همه پرسی زیر سوال خواهد رفت."
نگاه سایر احزاب به این همه پرسی چگونه است؟
لیگ شمال مدافع برگزاری همه پرسی است. حزب فورزا ایتالیا به رهبری «سیلویو برلوسکونی»، جنبش 5 ستاره (پوپولیست) و چند سندیکا و تشکل های کارفرمایان از این همه پرسی دفاع می کنند.
احزاب دست چپی از جمله حزب کمونیست که همه پرسی را «هدر دادن بودجه دولتی» برای برگزاری «یک همه پرسی بیهوده» می دانند، از رای دهندگان درخواست کرده اند که در همه پرسی شرکت نکنند. حزب دمکرات (میانه چپ – حزب حاکم) توصیه ای به رای دهندگان نکرده است. اما بسیاری از شخصیت های حزب حاکم از جمله شهردار میلان اعلام کرده اند که در همه پرسی شرکت کرده و به استقلال بیشتر این مناطق رای «آری» خواهند داد.
آیا این همه پرسی اولین گام برای جدایی از ایتالیاست؟
مارونی پیوسته تکرار می کند که این همه پرسی در قالب وحدت ملی برگزار می شود.
وی که رویای شکل گیری «یک اروپای منطقه ای» را در سر دارد می گوید، قصد دارد، «روابط بین دولت مرکزی و دولت های محلی را اصلاح کند.»
در حقیقت لیگ شمال ابراز تمایلات جدایی طلبانه جوانان این مناطق در سال های 2000 - 1996 را فراموش کرده است.
در این سال ها جوانان جدایی طلب، گرایشات مهاجرستیزانه و مخالفت خود با یورو را به نمایش گذاشتند و جبهه ملی فرانسه الهام بخش این جوانان جدایی طلب بود.
از نظر زایا مقایسه برگزاری همه پرسی در این دو منطقه ایتالیایی با کاتالونیا، نیرنگی است برای تضعیف اردوگاه «آری».
لوپو نیز در این خصوص خاطرنشان کرد، در این دو منطقه احساسات استقلال طلبانه چندان شدت ندارد و تشابه این همه پرسی با همه پرسی کاتالونیا بسیار اندک است.
همه پرسی در چه شرایطی برگزار می شود؟
از نظر نیکلا لوپو استاد حقوق قانون اساسی، این همه پرسی در شرایطی برگزار می شود که دو اردوگاه شمال و جنوب که به طور سنتی مقابل یکدیگر قرار دارند، بر این باورند که رم؛ کانون قدرت در ایتالیا، فاسد و تمرکز گرا است.
لمباردی و ونتی خواستار دریافت امتیازاتی ویژه که به استقلال مالی بسیار گسترده منجر شود، هستند. این دو منطقه می خواهند همانند منطقه «ترنتینو آلتو آدیجه» Trentin-Haut-Adige از خودمختاری گسترده ای برخوردار باشند.
*ترجمه به فارسی از علیرضا فراهانی
