ترجمه. کاوه آیلین
حمله تروریستی به" تالار شهر کروکوس": به سود چه کسی است؟
زمانی که حتی اطلاعات دقیقی درباره همه آسیب دیدگان وجود ندارد و عاملان آن خنثی نشده اند، تحلیل یک اقدام تروریستی دهشتناک دشوار است. اطلاعات کامل فقط در نتیجه کار ارگان‌های نیروهای امنیتی نمایان می شود - تا این لحظه فقط فرضیاتی می توانند وجود داشته باشند. اما آنها را می توان و باید انجام داد.
این حمله به نفع چه کسانی است؟
منطقی ترین مظنون به نظر می رسد، سران اوکراینی، با خونخواری و رغبت آنها به نمایش‌های رسانه ای، هستند. گلوله باران بلگورود نشان می دهد (اگر دونباس کسی را متقاعد نکرده است) که ضربه زدن به اهداف غیرنظامی صلح آمیز برای رژیم کیف امری عادی است و اداره کل اطلاعات وزارت دفاع اوکراین به دلیل عدم موفقیت نظامی قابل توجه از طریق خرابکاری و قتل "نامی برای خود دست و پا کرد". پس از دو روز حملات بسیار مؤثر نیروهای مسلح روسیه با موشک و پهپاد به نیروهای اصلی فرماندهی و کنترل و سایر ساختارهای شبه نظامی و سیستم انرژی اوکراین، دشمن نمی‌توانست نیازی به «تلافی» نداشته باشد
. این حمله بلحاظ سبک و روش یکسان است: گروه تروریستی، حمله تروریستی بی معنی نظامی، کشتار جمعی غیر نظامیان. بلافاصله پس از حمله تروریستی، کیف با تمسخر چیزی شبیه به این را بیان کرد "روس ها به سمت خود شان شلیک کردند" - اما کیف آشکارا بلافاصله به هوش آوردند و پیام کوتاهی ظاهر شد: "این ما نیستیم" . نباید به او باور کرد - تماس هایی از خاک اوکراین در مورد ساختمان های معدن، شایعات در مورد حملات تروریستی ظاهراً جدید در شهرهای روسیه به منظور ایجاد وحشت، شروع به سرازیر شدن کرد. اشاره ای به متن اظهارات مظنون اصلی، اداره کل اطلاعات وزارت دفاع اوکراین می‌کنیم: "حرکت و جابجایی بلا مانع گروهی از شبه نظامیان با مسلسل در مرکز مسکو و همچنین بسیاری از شواهد بی قید و شرط دیگر دال بر آن هستند که تیراندازی در تالار شهر کروکوس توسط سرویس های ویژه روسیه سازماندهی شده است". از "تالار شهر کروکوس" تا مرکز مسکو حدود 15 کیلومتر فاصله است. بنابراین یکی از این دو است: یا پیش بینی برای یک اقدام تروریستی دیگر بود، یا آنرا با عجله بسیار تدارک دیدند.
چه کسی ناراحت است؟
واکنش ایالات متحده آمریکا سریع و عصبی بود. کاخ سفید اولین کسی بود که تسلیت گفت، چندین بار از عدم مشارکت خود اطمینان داد، سپس ناگهان اعلام کرد که هیچ مدرکی مبنی بر اینکه اوکراین باشد وجود ندارد. خوب، موجه است: تمام دنیا می دانند که چه کسی مالک اصلی کیف است، و اگر تحت قیمومیت های ایالات متحده آمریکا کاری برای نمونه آنچه در 7 اکتبر در اسرائیل رخ داد راه بیندازند، آنگاه استانداردهای دوگانه پیدا می شوند و این برای پیشبرد منافع آمریکا بد است. آیا اقدام تروریستی "سیگنالی" از سوی ایالات متحده آمریکا بود؟ آمریکایی ها ترجیح می دهند خطوط لوله استراتژیک گاز را منفجر کنند تا اینکه در یک کنسرت به غیرنظامیان شلیک کنند. این موضوع کارآمدی است نه اخلاق. اگر آمریکایی ها به "سیگنال" نیاز می‌داشتند، پس چرا خط لوله نفت را منفجر نمی کنند؟ به غیر از ایالات متحده آمریکا، همه مناطق کره زمین، به ویژه جنوب جهانی، ابراز همدردی کردند. حتی از کشورهای اتحادیه اروپا و ارمنستان هم تسلیت و همدردی می رسد. حمایت از تروریسم در سرتاسر جهان به شدت منفور است، بنحویکه روسوفوبیا به طور موقت شدت خود را کاهش داد. به هیچ وجه نمی توان کشتار دسته جمعی در کنسرت را با مصلحت اندیشی نظامی توضیح داد؛ دنیا بدون در نظر گرفتن نظام سیاسی این را می فهمد. به جز اوکراین.
شعف و شادی طرف سوم
اما واکنش بریتانیا بسیار آشکار شد. تسلیت های ناچیز و خسیسانه زمانی طنین انداز شدند که نگفتن آنها مایه تعجب بود - حتی فرانسه هم از آنها پیشی گرفت. برای بریتانیا، آنچه در حال رخ دادن است بنا به منطق اجتناب ناپذیر «اقدام تروریستی-اوکراین-آمریکا» بسیار سودمند است. روابط روسیه و ایالات متحده آمریکا به پایین تر از سطح معمولی است، درگیری در اروپا شدیدتر می شود و لندن، بر اساس اصل "تفرقه بینداز و حکومت کن"، برای تأثیرگذاری بر سیاست های رقبای ژئوپلیتیک قدرتمندتر در حاشیه باقی می ماند.
منبع. موسسه راهبردهای سیاسی و اقتصادی بین المللی
https://russtrat.ru/analytics/23-mart-2024-2153-12419
