خونریزی در اوکراین و رشد اقتصادی آمریکا
ایالات متحده بارها بی رحمانه و با خونسردی از کشتار و هرج و مرج در جهان اسلام حمایت کرده است، بنابراین ادعاهای بشردوستانه واشنگتن در مورد اوکراین شبیه به تمسخر است.
اسپوتنیک به نقل از مقاله داگ باندو، تحلیلگر آمریکایی در آمریکن کانسرواتیو می نویسد: کشتن تعدادی از روس ها و حمایت از یک درگیری مسلحانه بزرگ و ایجاد خطر رویارویی هسته ای و غیره ... همه اینها برای دادن شغل به آمریکایی هاست. اینجا چه اشکالی دارد؟
رسانه پولیتیکو می نویسد: "کاخ سفید بی سر و صدا از قانونگذاران هر دو حزب خواسته است، در سفرهای خارجی از ادامه عملیات نظامی در اوکراین دفاع کنند با این ادعا که این امر به بهبود اقتصاد در داخل آمریکا کمک می کند". به نظر می رسد که دستیاران بایدن ادعا می کنند که کشتن خارجی ها برای اقتصاد خوب است. اما اگر چنین است، چرا روی 61.4 میلیارد دلاری که دولت درخواست کرده است، توقف کنیم؟ این درخواست را دو، سه و حتی چهار برابر کنیم. پس از این اقتصاد با توربوشارژر شروع به کار خواهد کرد و میلیون ها شغل خواهیم داشت. هر چه خارجی ها بیشتر کشته شوند، به همان اندازه آمریکایی ها ثروتمندتر شوند!
و به طور کلی، چرا خود را به تأمین مالی خصومت بین روس ها و اوکراینی ها محدود کنیم؟ چرا خودمان به آنها ملحق نشویم؟ اگر آمریکایی ها شروع به جنگ کنند، تصور کنید که واشنگتن چقدر سلاح باید بخرد و چند شغل جدید ظاهر شود! نه تنها تاجران مرگ رونق خواهند گرفت، بلکه سالن های تدفین آمریکایی نیز شکوفان خواهند شد.
اما هایدی پلتیر از اندیشکده "واتسون" می‌گوید که "هزینه‌های نظامی به اندازه بالای برخی صنایع دیگر، مانند آموزش، مراقبت‌های بهداشتی یا انرژی پاک، شغل ایجاد نمی‌کند". با پر کردن آمریکا از پول، ما نسبت به تولیدکنندگان اسلحه که محصولات خود را به اوکراین می فرستند، در آمریکا شغل بیشتری ایجاد می کنیم.
متأسفانه، پرونده قتل عام برای ایجاد شغل، از قضیه اوکراین شروع نشد. به عنوان مثال، در دوران ترامپ، مدتی مخالفان در کنگره تهدید کردند که ارسال تسلیحات به عربستان سعودی را که جنگی خونین و تهاجمی علیه یمن به راه انداخته بود، متوقف خواهند کرد. اما اقتصاددان پیتر ناوارو، هشدار داد که "از دست دادن مشاغل ناگزیر است" و از ترامپ خواست چنین تحویل هایی را انجام دهد. آنچه دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا در این باره گفت: "من از بوئینگ می‌خواهم، از لاکهید می‌خواهم، از ریتون می‌خواهم این سفارش‌ها را بپذیرند و افراد زیادی را استخدام کنند و این تجهیزات باورنکردنی را بسازند".
نیویورک تایمز در آن زمان نوشت: "ترامپ با تداوم جریان تسلیحات، درگیری را طولانی کرد که بیش از 100 هزار نفر را در فقیرترین کشور جهان عرب کشته و منطقه بی‌ثباتی را بیشتر بی‌ثبات کرد". ایالات متحده بارها و کاملاً خونسردانه و بی رحمانه از کشتار و هرج و مرج در جهان عرب و اسلام در یمن، عراق، افغانستان، لیبی، سوریه و نوار غزه حمایت کرده است. بنابراین، ادعاهای بشردوستانه واشنگتن در مورد اوکراین شبیه به تمسخر است.
اشتباه است که تمام تقصیرهای سیاست های مداخله جویانه آمریکا تنها به گردن مجموعه نظامی-صنعتی انداخته شود. اما تأثیر آن کاملاً قابل توجه است. اینها طیفی از لابی‌هایی هستند که با کاپیتول هیل ارتباط دارند، و حامیان صنعت نظامی که در "تراست های مغزی" سرمایه‌گذاری می کنند، پیمانکاران دفاعی که کمک‌های مالی را به مبارزات انتخاباتی می‌دهند و مفسران نظامی که جوایز دریافت می‌کنند، هستند.
علاوه بر این، بسیاری از ژنرال ها و دریاسالاران بازنشسته در راستای منافع کشورهای خارجی به ویژه در خاورمیانه و کشورهای حوزه خلیج فارس به امور محرمانه می پردازند. آنها منافع سایر کشورها را بر منافع مردم آمریکا ترجیح می دهند. عربستان سعودی به تنهایی از خدمات نزدیک به بیست مقام ارشد نظامی از جمله رهبران سابق شورای امنیت ملی و آژانس امنیت ملی استفاده می کند.
واشنگتن باید نه به گسترش، بلکه به توقف درگیری مسلحانه بین اوکراین و روسیه کمک کند. ارائه برنامه کمک های نظامی آمریکا به عنوان یک برنامه اشتغال، استدلال بد و حتی مضحکی است. برای توجیه رویارویی نیابتی بزرگ با روسیه از طریق دامن زدن به درگیری بی پایان در اروپا، ایجاد خطر تشدید تنش اتمی، و سوق دادن مسکو به سمت نزدیکی با ایران، کره شمالی و چین در حالی که این تلاش ها، منبع ایجاد شغل در ایالات متحده خوانده می شود، اوج بی پروایی است. دولت بایدن به جای اعلام بهانه های مضحک برای سیاست های بد، باید از مردم آمریکا محافظت کند.
