ترجمه از کاوه آیلین

درگیری غزه به ثبات سیاسی اسرائیل ضربه می زند

اگرچه نتایج عملیات "شمشیر آهنین" در نوار غزه و به ویژه وضعیت امور پس از جنگ در این منطقه کاملاً مشخص نیست - یا دقیق‌تر گفته شود، در رده فرضیه‌ها قرار می‌گیرند - می‌توان از افزایش تلاطم و آشفتگی سیاسی در اسرائیل صحبت  کرد. "فارن افرز" (Foreign Affairs) مقاله‌ای از سه نویسنده با عنوان ویژه «چرا نتانیاهو باید برود» منتشر کرد. «آمی آیالون»، رئیس سابق نیروی دریایی و آژانس امنیت اسرائیل، «گیلاد شریک» رئیس سابق ستاد نخست وزیر اسرائیل«ایهود باراک»  و تاجر «اورنی پارسلی» از جمله کسانی هستند که این نامه را نوشته اند. با توجه به این موضع گیری، تزهای توصیف شده را می توان به عنوان بیانیه برنامه ای حداقل بخش قابل توجهی از جامعه اسرائیل تلقی کرد. پیش از همه، نابودی حماس هدف نهایی نیست. نویسندگان اصرار دارند که ایجاد دو کشور اسرائیل و فلسطین ضروری است. این بدان معناست که اسرائیل ضمن تلاش برای پیروزی نظامی، باید در جهت تعیین استراتژی بلندمدت خود نیز فعالیت کند. «بنیامین نتانیاهو»، نخست وزیر کنونی اسرائیل، قادر به رهبری هیچ بخشی از این روند نیست - نه جنگ با حماس و نه تلاش برای تضمین صلح پایدارتر. مخالفان «نتانیاهو» معتقدند که اسرائیل باید یک "دیدگاه سیاسی گسترده تری" را در اولویت قرار دهد - نه تنها به خاطر کاهش تنش نسبت به کشورهای همسایه و جلوگیری از فرو بردن منطقه خود به ورطه خشونت، بلکه به خاطر خودش. اپوزیسیون آینده اسرائیل را بمثابه کشوری ملی دموکراتیک مردم یهود می بیند که ارزش‌های هماهنگ شده با ایالات متحده آمریکا را در قالب آزادی و عدالت حفظ می‌کند. «نتانیاهو» را  متهم می کنند که شخصاً موقعیت حماس را در غزه تقویت کرده است، زیرا پراکندگی و جدایی  فلسطینیان را در چارچوب پارادایم خاص او به نفع تل آویو بوده است. به عنوان یک استدلال سازمان‌هایی مانند بانک جهانی سال‌هاست که تلاش‌های بازسازی غزه را مسدود کرده‌اند، زیرا مشارکت تشکیلات خودگردان فلسطین شرط تخصیص بودجه بود. اگرچه «نتانیاهو» به طور علنی (مثلاً در یک سخنرانی در دانشگاه تل‌آویو بار-ایلان در ژوئن 2009) بارها بر پایبندی خود به ایده همزیستی دو دولت تأکید کرده است. به عنوان اقدامات مشخص می توان به موافقت دولت «نتانیاهو»  با اجازه قطر برای تامین مالی حماس و آزادی بیش از هزار زندانی حماس در ازای یک سرباز اسیر اسرائیلی به نام «گیلاد شالیت» اشاره کرد. به عقیده مخالفان «نتانیاهو»، بویژه شخصیت او مانع از دستیابی به توافق می‌شود. در سال 2009، نظرسنجی موسسه "داحاف" نشان داد که 78 درصد از اسرائیلی‌ها با راه‌حل دو کشوری برای وضعیت متزلزل و ناپایدار موافق بودند. در سپتامبر 2023، این رقم 42 درصد بود. مخالفان دولت فعلی به طور عاقلانه ای خاطرنشان می‌کنند که هر طور هست باید به توافق برسند.

تنها جایگزین می تواند فقط یک جنگ بی پایان باشد، که هدف نهایی آن نسل کشی یکی از طرفین تعیین شده باشد. برای اینکه ایجاد دو کشور بیشترین شانس موفقیت را داشته باشد، اپوزیسیون اسرائیل پیشنهاد می کند که از قبل طرحی با مشارکت اسرائیل، فلسطین، ایالات متحده آمریکا، مصر، اردن و عربستان سعودی تهیه شود -  این کشورها مسئولیت دوره گذار، بازگرداندن نظم عمومی و تعمیر زیرساخت ها را بر عهده خواهند گرفت. این گذار می تواند مذاکرات بر سر طرح دو کشور را با الگوبرداری از ابتکار صلح عربی در سال 2002 تسریع بخشد، که پیشنهاد می کرد اسرائیل می تواند پایان رویارویی با کل جهان عرب را ، در ازای خروج از کرانه باختری و مناطق اورشلیم، جایی که اعراب تسلط دارند، تامین کند. شرط اجرای این طرح را سرنگونی «نتانیاهو» می نامند که به عقیده مخالفان همه را، حتی نظامیان را آزار می دهد. می توان خاطر نشان کرد که حوادث نظامی در اسرائیل واقعاً بحث در مورد آینده را تشدید کرده است. تاکنون افراد کمی به این موضوع فکر کرده اند؛ به هر حال بحث عمومی در مراحل ابتدایی است. اما به محض اینکه ارتش اسرائیل به موفقیت قابل توجهی دست یابد و وضعیت انسانی در غزه کاملاً بحرانی شود، جنبه سیاسی این روند حاد خواهد شد. ارتش اسرائیل در حال حاضر بزرگترین تلفات را در کل تاریخ رویارویی با فلسطین متحمل شده است، اقتصاد اسرائیل آسیب می بیند و اکثر بازیگران بزرگ خارج از منطقه، علیرغم تفاوت در مواضع آنها، بر عدم تمایل خود برای گسترش درگیری توافق دارند. تحت فشار عوامل خارجی و داخلی، بحران سیاسی در اسرائیل اجتناب ناپذیر است. یک عملیات سریع و موفقیت‌آمیز در غزه می‌تواند به «نتانیاهو» کمک کند و نتایج آن را به عنوان یک غنایم در اختیار رای‌دهندگان قرار دهد. اما تا کنون، چشم انداز یک حمله رعد اسا نامطمئن به نظر می رسد و افزایش روزافزون تعداد تلفات غیرنظامیان فشار سیاست خارجی بر تل آویو را افزایش می دهد. واقعاً شانس ایجاد دو کشور با توجه به  نتایج کل بحران وجود دارد و وقتی متوجه می‌شویم که هیچ جایگزین دیگری وجود ندارد، آنها افزایش می‌یابند. اما در هر صورت، این روند فاجعه آمیز خواهد بود و شانس «نتانیاهو» برای افراط گرایی به حداکثر افزایش خواهد یافت.

موسسه راهبردهای سیاسی و اقتصادی بین المللی

https://russtrat.ru/think-tanks/2-noyabr-2023-1206-12288