نسل کشی روهینگیا : نفت بزرگ ،
دموکراسی شکست خورده و پیامبران دروغین
رمزی بارود- هاتف رحمانی
یقینا ، انگ سان سوکی پیامبری دروغین است . او که سال های بسیاری مورد تجلیل غرب بود، یک " نماد دموکراسی "ساخته بود چون با همان نیروهایی در کشورش برمه مخالفت می کرد، که هم زمان یک ائتلاف غربی تحت هدایت امریکا رانگون (پایتخت برمه- مترجم) را به خاطر اتحاد با چین منزوی می کرد .
انگ سان سوکی نقش مورد انتظار را با کسب تایید راست و تحسین چپ ایفا کرد. و به همین خاطر درسال 1991 جایزه صلح نوبل را دریافت کرد ، و به گروه بلند مرتبه "بزرگترها" پیوست ، واز سوی رسانه های بسیار و دولت های مختلف بعنوان شخصیت قهرمانی ، که باید مورد تقلید قرار گیرد بالا برده شد .
هیلاری کلینتون ، زمانی او را "این زن فوق العاده" توصیف کرد . سفر " بانوی" برمه از سیاست مداری منفور بودن در کشور خود ، جایی که 15 سال در حبس خانگی بود ،سرانجام زمانی که متعاقب انتخابات چند حزبی در سال 2015 رهبر برمه شد خاتمه یافت .
پس از آن ، او از کشورهای بسیاری بازدید کرد ، با ملکه ها و رئیس جمهور ها ناهار خورد ، سخنرانی های به یاد ماندنی ایرارد کرد، جایزه هایی دریافت کرد ، در حالی که دانسته ارتش بسیار بی رحمی راکه سال ها به کلی با آن مخالفت کرده بود اعاده کرد .( حتی امروز ، ارتش برمه بر سر تمام جنبه های دولت قدرتی نزدیک به وتو دارد)
اما به نظر می رسد "بشردوست" کبیر از راه درست خارج شده باشد ، چون دولت او ، ارتش و پلیس عملیات پاکسازی قومی گسترده ای را که "سرکوب شده ترین ملت روی زمین " روهنگیا را هدف گرفته آغاز کرده است . این مردم بی دفاع هدف یک نسل کشی بیرحمانه سامانه مندی بوده اند ، که با تلاش مشترک ارتش برمه ، پلیس و اکثریت ملی گرایان بودایی انجام می گیرد.
به اصطلاح "عملیات پاکسازی" صد ها روهینگیایی را در ماه های اخیر کشته است ، آشکارا بیش از 250.000 نفر ، مردم ترسیده و گرسنه را به خاطر نجات جان خود به هر راه ممکن وادار به فرار کرده اند . صد ها نفر دیگر در دریا هلاک ، یا در جنگل ها شکار وکشته شده اند.
این رخ داد ها داستان های قتل و ضرب وشتم یکی از پاکسازی های قومی مردم فلسطین را در دوران نکبت 1948 به یاد می آورد. نباید تعجب آور باشد که اسرائیل یکی از بزرگترین تامین کننده های اسلحه ارتش برمه است .
با وجود تحریم سلاح گسترده از سوی کشورهای بسیار علیه برمه ، وزیر دفاع اسرائیل ، اویگدور لیبرمن ، اصرار دارد که کشور او قصد ندارد ارسال اسلحه به رژیم مطرود رانگون را ، که این سلاخ ها را فعالانه علیه اقلیت های خود، نه تنها مسلمان ها در ایالت راخین غربی بلکه علیه مسیحی ها در شمال به کار می برد، متوقف نماید .
یکی از (محموله های )ارسالی اسرائیل در ماه اوت 2016 توسط شرکت اسرائیلی تار ایده آل کانسپتز TAR Ideal Conceptsاعلام شده بود. شرکت با افتخار اعلام کرد که تفنگ های گوشه زن آن از قبل توسط ارتش برمه " مورداستفاده عملیاتی"هستند.
تاریخ اسرائیل سرشار از نمونه های پشتیبانی از رژیم های دیکتاتوری بی رحم واستبدادی است ، اما چرا آن هایی که بعنوان محافظ دموکراسی موضع گرفته اند هنوز در باره حمام خون در برمه سکوت کرده اند؟
پیش از این، از اکتبر سال گذشته تقریبا یک چهارم جمعیت روهنگیا از خانه های خود بیرون رانده شده اند. بقیه آن می تواند در آینده نزدیک دنبال شود ، از این رو انجام جنایت جمعی تقریبا یک طرفه است.
آنگ سان سوکی حتی شجاعت اخلاقی گفتن چند کلمه هم دردی با قربانیان را هم را نداشته است . در عوض ،او تنها توانست جمله غیر تعهد آور " ما باید از هرکسی که در کشورماست مراقبت کنیم"را بیان کند.
با این حال ، سخنگوی او و دیگر سخنگویان عامل کارزار بدگویی علیه روهینگیا را ، با متهم کردن آن ها به سوزاندن دهکده های آن ها ، جعل کردن حکایت های تجاوز خودشان به راه انداختند ،در عین حال روهینگیایی هایی را که جرات مقاومت می کنند به" جهادیست ها"نسبت دادند با این امید که نسل کشی در حال انجام را با کارزار تهاجم غربی با هدف بدنام کردن مسلمان ها در همه جا مربوط سازد .
اما گزارش های مستند بیش از مجملی از واقعیت وحشتناک تجربه شده از سوی روهینگیا رانشان می دهد. گزارش جدید سازمان ملل جزئیات نقل یک زن راگزارش می کند که شوهر او توسط سربازها در ان چه سازمان ملل بعنوان حمله های "گسترده و نیز سامانه مند " که " به احتمال زیاد جنایت علیه بشریت هستند " توصیف می کند کشته شده بود.
زن داغدیده گفت " پنج نفر از آن ها لباس های مرا در آوردند وبه من تجاوز کردند. وقتی که آن ها در خانه من بودند پسر 8 ماهه من از گرسنگی گریه می کرد چون شیر می خواست ، آن ها برای ساکت کردن او ، با یک چاقو اورا کشتند. "
آواره های فراری که به دنبال سفری کابوس مانند به بنگلادش امدند از کشتار کودکان ، تجاوزبه زنان و سوزاندن روستاها سخن می گویند. برخی از این نقل قول ها که از طریق تصویرهای ماهواره ای تهیه شده از سوی ناظر حقوق بشرمورد بررسی قرار گرفته اند ، پاک سازی روستا ها را در سراسر ایالت نشان می دهند. قطعا ، سرنوشت وحشتناک روهینگیا کاملا جدید نیست . اما آن چه آن را به ویژه عاجل می سازد ان است که غرب اکنون کاملا در سمت دولتی است که این عمل های بی رحمانه را انجام می دهد.
و برای آن یک دلیل وجود دارد : نفت
هاروارد هلند از جزیره رامری در باره " شکار برای گنج پنهان میانمار" می نویسد. ذخیره های عظیم نفت که به خاطر دهه ها بایکوت غربی دولت دیکتاتوری استفاده نشده باقی مانده بود اکنون به بالاترین پیشنهادها در دسترس است . یک ثروت بزرگ باد آورده نفتی است و همه دعوت شده اند. شل ، ای ان آی ، توتال، شورون و بسیاری دیگر برای استخراج منابع طبیعی حجم عظیمی سرمایه گذاری کرده اند ، در حالی که چینی ها – که سال ها بر اقتصاد برمه سلطه داشتند- به آرامی بیرون رانده می شوند.
در حقیقت ، رقابت بر سر ثروت استخراج نشده برمه در طی دهه ها در اوج خود قرار دارد . این ثروت – و نیاز به تحلیل بردن جایگاه ابرقدرت چین در آسیا- است که غرب را به پشت اورد و انگ سان سوکی را بعنوان رهبر در کشوری نصب کرد که هرگز به طور بنیادی تغییر نکرده است ، اما تنها خود را برای صاف کردن جاده برای بازگشت "نفت بزرگ" نشان دارکرد.
اما ، روهینگیا بهای آن را می پردازند.
تبلیغات رسمی برمه ای ها شما را گمراه نکند. روهینگیاها در برمه خارجی ، متجاوز یا مهاجر نیستند.
تاریخ پادشاهی آراکان ان ها به قرن هشتم باز می گردد. در قرن هایی که گذشت ، ساکنان آن پادشاهی از تاجران عرب در باره اسلام اموختند ، و به مرور زمان به یک منطقه دارای اکثریت مسلمان تبدیل شد. آراکان استان آراخین برمه امروز است ، که براورد می شود هنوز 1.2 میلیون روهنگیایی در آن کشور زندگی می کنند.
تصور دروغینی که روهنگیا ها خارجی هستند در سال 1784 زمانی که پادشاه برمه آراکان را قتح کرد و صد هاهزار را وادار به فرار کرد آغاز شد . بسیاری از آن ها که به زور از خانه های خود به بنگال رفته بودند ، سرانجام بازگشتند.
حمله به روهینگیا ها، و تلاش های پیوسته در راندن آن ها به خارج از راخین ، دوران های متعددی در تاریخ تکرار شده اند ، بعنوان مثال ، به دنبال شکست ژاپن در سال 1942 ، استقرارنیروهای بریتانیا در برمه ، در 1948: متعاقب غلبه برمه با ارتش ، در سال 1962، در نتیجه به اصطلاح " پادشاه عملیات اژدها" ، در سال 1977 ، که خوانتای نظامی با زور بیش از 200.000 روهینگیایی را از خانه هایشان به بنگلادش راند و غیر آن .
در سال 1982، دولت نظامی قانون شهروندی را تصویب کرد که شهروندی بسیاری از روهینگیایی ها را لغو ، و ان ها را در کشور خودشان غیر قاونی خواند.
جنگ علیه روهینگیا دو باره درسال 2012 اغاز شد . هر حادثه واحدی ، پس از ان ، یک داستان نمونه واری را دنبال کرده است : "درگیری های گروهی" بین ملت های بودایی و روهینگیا، که اغلب به فرار کردن هزاران نفر از دومی ها به ساحل بنگال ، جنگل ها ، و آن هایی که نجات پیدا می کنند به اردوگاه های آواره ها ختم می شود .
پاپ گفت روهینگیا ها "انسان های خوبی" هستند " آن ها انسان هایی صلح طلب، و برادران وخواهران ما هستند" او به عدالتی دعوت کرد که ما هرگز مراعات نکرده ایم .
کشورهای عرب و مسلمان ، با وجود فریاد عمومی برای انجام دادن کاری برای پایان دادن به نسل کشی تا حد زیادی سکوت کردند.
پتر اوبرن، روزنامه نگار پیش کسوت بریتانیایی ، با گزارش از سیتوی ، مرکز راخین ، دیده های خود را در نوشتاری منتشر شده در دیلی میل در 4 سپتامبر توصیف کرده است .
درست چهار سال پیش ، حدود 50.000 نفر از جمعیت شهر 180.000 نفری عضو گروه قومی محلی مسلمان روهینگیا بودند.
امروز ، کمتراز 3.000 نفر باقی مانده اند . و آن ها برای قدم زدن در خیابان ها هم آزادی ندارند . آن ها را داخل گتو تنگی که با سیم های خاردار محاصره شده است چپانده اند . محافظان مسلح بازدید کنندگان را از ورود به داخل گتو باز می دارند – ونمی خواهنداجازه دهند مسلمان های روهینگیا آن جا را ترک کنند.
دولت غربی با دسترسی به آن واقعیت از طریق جاسوس های بسیارشان در محل ، به خوبی از واقعیت های مسلم اطلاع دارد ، اما به هر حال آن ها را نادیده می گیرد .
زمانی که شرکت های امریکایی ، اروپایی و ژاپنی برای استخراج گنج برمه به خط شدند ، نیاز ان ها تکان دادن سر تایید ازسوی دولت امریکا بود. دولت باراک اوباما حتی قبل از انتخابات قبل از 2015 که انگ سان سوکی و اتحادملی برای دموکراسی او را به قدرت رساند به "افتتاح " برمه سلام کرد .
پس از آن تاریخ ، برمه به یکی دیگر از "داستانهای موفقیت" امریکا تبدیل شده است ،البته ،با فراموشکاری نسبت به واقعیت ها که به مدت چهار سال در آن کشور یک نسل کشی در حال انجام بوده است .
خشونت در برمه احتمالا گسترده می شود و به دیگر کشورهای آسه آن می رسد ، در واقع چون دو گروه قومی ومذهبی اصلی براین کشورها مسلطند و تقریبا به طور عادلانه ای بین بودایی ها ومسلمان ها تقسیم شده اند.
بازگشت پیروزمندانه امریکا- غرب برای استخراج ثروت برمه و رقابت های امریکا- چین احتمالا وضعیت را حتی پیچیده تر می کند، اگر آسه آن به سکوت ترسناک خود پایان ندهد و با یک راهبرد قطعی برای تحت فشار قرار دادن برمه برای پایان دادن به نسل کشی آن در روهینگیا حرکت نکند.
مردم جهان باید موضع بگیرند. مذهب ها ، جامعه ها باید سخن بگویند. گروه های حقوق بشر باید برای مستند کردن جنایت دولت برمه بیشتر کار کنند و آن هایی راکه اسلحه ان ها را تامین می کنند پای حساب بیاورند.
دزموند توتو اسقف محترم افریقای جنوبی به شدت به آنگ سان سوکی به خاطر چشم بستن به روی نسل کشی جاری نصیحت کرده است .
این کمترین کار مورد انتظار از انسانی است که در برابر آپارتاید در کشور خود ایستاد، و کلمات معروف را نگاشت :" اگر در وضععیت های ناعادلانه بی طرف باشید ، سمت ستمگررا انتخاب کرده اید ."
دکتر رمزی بارود روزنامه نگار ،مشاور رسانه، نویسنده ، سردبیر فلسطین کرونیکل (1999تا حال)،سردبیر سابق چشم خاومیانه لندن(2014-2015)، سردبیر سابق برونی تایمز ، معاون سردبیر الجزیره آنلاین امریکایی – عرب است .
