الف. شب ۲۲ مارس جبهه­ ی جدیدی در میدان جنگ بی پایان در سالن تئاتر و موسیقی کروکوس مسکو باز شد. به عبارت دیگر همه ی وعده هایی که خانم ویکتوریا نولند در تاریخ ۲۲ فوریه سال جاری از شبکه ی تلویزیونیِ  CSIS اعلام کرده بود و آن را در متن کمک مالی جدید به دولت نئوفاشیست اوکراین در قالب تقویت جبهه­ های شرقی و وقوع یک “سورپرایز” خوانده بود به وقوع پیوست.

ب. در تاریخ ۸ مارس و دو هفته پیش از فاجعه ی ترور در کروکوس سفارتخانه های دو دولت اصلی حامیِ گنگِ باندراها به شهروندان خود هشدار داده بودند که از حضور در مراکز شلوغ خرید و فروش و تئاترها و سینماها و اماکن مشابه بپرهیزند. آنان برای خالی نبودن عریضه یک رونوشت صوری و کلی از این “توصیه نامه” را به وزارت خارجه ی روسیه نیز داده بودند تا روز واقعه بازیِ مزخرف و خونینِ “کی بود کی بود من نبودم” را به صحنه ببرند. درست به همین سبب بود که به محض وقوع فاجعه ی ترور در کروکوس و در حالی که:

هنوز آمبولانس ها به محل نرسیده بودند

هنوز مرکز فرهنگی در شعله های آتش می سوخت

هنوز سقف آن فرو نریخته بود

هنوز زخمی های نیمه جان در حال احتضار بودند

هنوز ماموران “سرویس امنیت فدرال روسیه” خود را جمع و جور نکرده بودند

هنوز انگشتان کرملین هیچ متهمی را نشانه نگرفته بود

هنوز چهار تروریست مستقر در رنوی سفید رنگ با شماره ی قلابیِ T668 – به نام های :Makhmadrasul Nasridinov, 37 years

old/ Rivozhidin Ismonov, 51 y o/ Shokhinjonn Safolzoda, 21 y o/ Rustam Nazarov. 29 y o.- شناسایی نشده بودند

هنوز هیچ کدام از این جنایتکاران حرفه یی خود را به مهد دمکراسی لیبرال فاشیستی اوکراین نرسانده بودند و در جنگل های منطقه ی “بریانسک” واقع در ۱۰ کیلومتری مرز اوکراین سرگردان بودند….

وزارت خارجه ی امریکا طی بیانیه یی ضمن محکوم کردن “سورپرایز” خانم نولند از سوی دولت دست نشانده اش در کی یف اعلام کرد که “اوکراین دخالتی در این حادثه ی تروریستی نداشته است!” هم آقای پرایس و هم رئیس اش جناب بلینکن حق داشتند از “هول حلیم در دیگ بیفتند!” هنوز “چوب مسکو” برداشته نشده بود که “گربه دزد” پا به فرار گذاشته بود.